Naqosên Romayê

Belê ezbenî, dema ez bûm heft salî, bavê min xwest ez bidim ser rêyekê ji rêyan ku ji ya wî bi xwe cuda be. Rabû ez birim mizgefteke li ser qiraxa Çemê Ferêt, li hêla Resafeyê da ez fêrî Qur’anê û awa û bingehên xet û xweşnivîsiyê bibim. Li wir wî ez radestî xetatekî navdar kirim, navê wî Dewrêşê kurê Yasînê Kurdzade bû ku hemû xetatên Bexdayê di xetên Nesix û Sûlûsê de li pişt xwe hiştibûn û nav û dengê wî derketibû û şagirt û qutabiyan ji çaraliyan qesta wî dikirin.(beşek ji romanê)