112 Hesp Û Xezelek

vejiyam, min şairekî bêwar hilbijart wek deng û siwarîmin her şev hevalhespên xwe şandin xewna wî ku bêjinem ne neynika însên in û ti şehîn careka din dubare nabeku îro hemû hesp girtî bin, naxwe me daye cizayê sûcekîwekhev in kevir û qral li ber rojê, keşe û hirça birîndarheman asîman divezele li ser mizgeft û rengê nanê tisîêdî çek rêya revê nade nêçîrê, êdî niqir tune di kêran deem bi vê qedera kozmîk re dikin bar kin ji beyarên xweem hatin, me ya xwe got, bila Temoyî nebêje min nivîsî