Kurdên Qazaxistanê

Kurden Qazaxistane - Gelen Ku Li Welate Xwe Digere Divê tiştên hatine jîyîn em bibîr bînin. Lewre jibîrkirin, ji bo bîranînan mirin e. Ka bifikirin... ew gelê ku ewqas derd kişandine, hatine surgun kirin, meşa xwe di nav mirinê de kirine... ne hêja ye ku bîranînên wan yên keserkür bên jîyandin....? Dengê we tê guhê min ku bersiva we erênî ye... bele wisa ye. Divê bihata nivîsandin ku neyê ji bîr kirin. Min jî wisa kir. Di sala 1937ê dest pê dike surgun. Leşkerên Sofyêt, gundê Kurdên we derê dagir dikin û nîvê şevê dibêjin "bar kin hûnê ji vir derkevin". Cima, li ku ve? çi kes nizane Bi vê biryarê ve Stalîn, berê Kurden Nexçîvanê dide waren sar û seqem yên Qazaxistanê. Ser trénên heywanan, di haleke dijwar de rêwîtî bidawi dibe. Di vê rêwîtîyê de yên dimirin dimire yê din ji xwe di nav tenêtiyek zîz de dibine. Di wan demên dijwar de Prof. Dr. Nadîr Nadirov hêj pênc salî ye. Ev zarê piçûk di nav wan pevçûnanan de mezin dibe serê xwe natevîne. Di dawiyê de jî dibe kesek dewlemend û mereşa Devamını Göster