Şölen - Dostluk

““Şölen” Üstüne Birkaç SözEs­ki­den Symposion’u her oku­yu­şum­da bir hal olur­du ba­na, ür­pe­rir, sar­sı­lır, he­le Al­ki­bia­des’in söy­le­di­ği Sok­rates öv­gü­sü­ne gel­dim mi, büs­bü­tün co­şar­dım. Ne­den? di­yeso­rar­dım ken­di ken­di­me. Ne­den böy­le duy­gu­la­nı­yo­rum bu ese­re? Ef­la­tun’un en gü­zel ese­ri mi Symposion? De­ğil. Sokrates’in Savunması var, ko­ca Devlet var. On­lar da Symposion ka­dar gü­zel, de­rin, ufuk­lar açı­cı. Şim­di Symposion’u Sa­ba­hat­tin Eyü­boğ­lu ile di­li­mi­ze çe­vi­rir­ken bak­tım ki, yalnız ben de­ğil­mi­şim duy­gu­la­nan, Symposion be­nim ka­dar ar­ka­da­şı­mı da sar­dı. Se­be­bi­ni de an­lar gi­bi ol­dum ar­tık.Symposion’un so­nun­da sev­gi­ye bü­tün öv­gü­ler bit­tik­ten, mi­sa­fir­le­rin ço­ğu gi­dip, ka­lan­lar da uy­ku­ya dal­dık­tan son­ra, Sok­ra­tes, Agat­hon ve Aris­top­ha­nes baş­ba­şa ka­lır­lar, tra­gedya ve ko­med­ya­dan söz açar­lar. Öy­le ya, Agat­hon Ati­na’nın en genç tra­ged­ya şa­i­ri, an­la­tı­lan top­lan­tı­ya ve­si­le Devamını Göster